Woorden
Ik ging op zoek naar de mooiste woorden. Woorden die geen schrammetje pijn zouden doen. Ik wilde zinnen die troosten, begrijpen en meevoelen. Woorden die warmte en houvast bieden. Ik hoopte dat mijn woorden toedekten wat koud had, verzorgden wie pijn leed.
Ik zocht, proefde, oefende en twijfelde. Geen enkele zin leek mooi genoeg, geen woord bood troost. Ik gaf het op en besloot er te zijn en te luisteren.
Het was alles wat ik kon. Ik wist dat mijn oren en armen niet de troost boden waarvoor ik woorden zocht. Daarvoor was het verdriet te groot.