Waterval
En dan stel ik me voor dat hij in een bootje zit. Een bootje op een rustig meer, een bootje met roeispanen. Hij kan gaan naar waar hij wil. Naar het midden van het meer, naar één van de lieflijke oevers, naar het plekje waar dat kleine beekje zich in het meer stort. Of hij kan zich rustig laten dobberen, en later wel zien waar hij terecht komt.
Maar dat doet hij niet. Hij roeit hard, en altijd dezelfde richting uit. Daar waar de stroming sterker wordt, daar waar het water uit het meer in de diepte verdwijnt, daar waar er geen ontsnappen meer aan is. Daar wil hij naartoe.