Lucht
“Nee, het raam kan niet open. Alleen zo’n heel klein beetje.”
Het stonk in de kamer en het was er veel te warm. Het liefst wilde ik hem en mij voorzien van een beetje frisse lucht. Het mocht niet. Ik pufte en probeerde zo weinig mogelijk door mijn neus te ademen. Na een tijdje wende ik aan de zuurstofarme omgeving. We praatten, overlegden en brainstormden. Het leidde nergens toe. Hij pelde zijn mandarijn en at de partjes één voor één op.
“Nu moet ik het raam toch open doen. Ik kan die pellen hier niet in het vuilbakje doen, dat gaat stinken.”
Hij haalde alles van zijn venstertablet, opende het raam en mikte de pellen weloverwogen in de binnentuin drie meter lager.