Cadeau
Al twee nachten zijn we onafscheidelijk nu, mijn verjaardagscadeautje dat ik woensdagavond kreeg en ik. Voor ik echt ga slapen, terwijl ik nog enkele bladzijden lees, mag het in de holte tussen mijn buik en benen liggen, dicht tegen me aan. Daar houdt het cadeautje wel van. Af en toe hoor ik het knisperen van genoegen. En ik, ik geniet er misschien wel nog meer van. Wanneer de letters op het blad beginnen te dansen voor mijn ogen, knipper ik het lichtje naast me uit. Ik draai me op m’n rug en druk het cadeau dicht tegen me aan. Langzaam gaat het op en neer, ik voel me helemaal warm worden vanbinnen. Het is zo heerlijk om samen met het cadeau te slapen. Wij worden de dikste vrienden deze winter, mijn kersenpitkussen en ik.